header-photo

Pinceladas doutros deportes: Rugby


Nas primeiras "reunións" da Anglogalician Cup (AGC) unha das ideas foi a extensión da nosa competición a outros deportes. O deporte que todos tiñamos na cachola non pode ser outro que o rei dos deportes de equipo, o RUGBY; os nosos lector@s poden comprobar leendo os ultimos comentarios dos nosos compañeiros Stags, a sua querencia por outro deporte que aos ollos dun lego na materia pode parecer cando menos "curioso" e de seguro incomprensible o CRICKET, I hope
our friend Thomo explain us what in hell means CRICKET and how can we understand this estrange game. Pois iso, que Thomo falaranos seguro de cricket, eu vouvos dar unhas nocións de rugby; e así, con este primeiro paso, cecais, algún día a teñamos unha copa para cada deporte.

Conceptos xerais: quince xogadores por equipo, deles oito son dianteiros, os que forman as famosas meles. O balón ten que pasarse sempre cara atras coa man e pode ser pateado cara diante. O equipo que ataca debe avanzar ata posar o oval na línea tras dos paus; o equipo que defende ten que parar os atacantes "placando" dende os pes aos hombreiros. Estas son as máis importantes, ainda que como veredes neste video hai moitas mais.

Se agora xa estades emocionados falemos do que e de verdade o rugby: o rugby e a paixón e a loita, o rugby e o respeto ó rival e a honra de atoparse o lado de 14 mais e enfronte doutros 15 que van loitar ata que non nos queden azos.

O rugby naceu na cidade de Rugby, alí peregrinaron xa os porcos bravos a presentar os seus respetos ó señor William Webb Ellis que, en 1823, sendo o seu equipo incapaz de conseguir un tanto naquel deporte que era o football, colleu o balón nas mans, e botou a correr cara diante esquivando e derrubando ata anotar un gol nulo. Mente preclara, intelixencia única, o gol nulo mais importante da historia e exemplo para todos do pensamento transversal: "teño que chegar co meu balón ao outro lado do campo, hai un grupo de tios que non me deixan pasar, cal e a solucion mais intelixente? darlle patadiñas e que non me fagan falta, ou coller o balón e avanzar?" Que os porcos bravos teñan moi presente o espirito de W.W. Ellis.

Moitos coñeceredes o rugby pola selección de Novazelandia, que se fixo moi popular nos noventa, pola sua estrela Jonah Lomu e a sua Haka. Habería moitas cousas que contar do rugby: ata os ano 80 o rugby foi amateur, as seleccións nutrianse de xogadores que non tiveran contratos profesionais de rugby league, o carpinteiro, o carniceiro, o carteiro; aqueles barbarians do ano 73, feitos de orgullo de mineiros galeses que crearon o ensaio mais belo da historia, o seu lema : "O Rugby e un deporte que poden xogar homes de todas clases, pero non estan admitidos os malos deportistas de ningunha clase".Hai que contar que é no único deporte onde Irlanda xoga unida, norte e sur, hai que dicir que temos a competición mais antiga do mundo, o actual seis nacións; e non olvidemos que do rugby sae xente como Homar Hasan, que colgou as botas tras do Mundial para atender o seu contrato no Covent Garden; e con todo isto as comparacións co futbol e os seus xogadores son odiosas, violencia, insultos os arbitros, millonarios que non poden nin subordinar unha frase( na cabeza o "Si,bueno,no..." de Raul).

Permitide que vos conte, para rematar, que estiven en 2007 no mundial, en Cardiff, nun partido Gales-Australia; corentamil almas, cervexa nos bares do estadio, nin un so policia, aficións mezcladas; cando saimos, as ruas o redor do estadio pechadas o tráfico e 40.000 persoas cantando, bebendo e paseando, unha rua de catro carrís e, de supeto, escoitase unha patada e un balón oval sube polo aire ata vinte metros de altura e cara o noso lado, un home mira o balón e o colle no aire, mira aos lados e posuido polo espirito de W.W.Ellis corre cara diante, a cinco metros un dos que ven de frente lanzase contra el, atrapao pola cintura e o fai caer, o meu lado a xente comeza a correr pasan por riba dos xogadores no chan e outro home saca o balón e o pasa. Tiñamos montado un partido de rugby de duascentas persoas. Non sei se hai mais deportes no que esto ocorra.

Se podedes pasar por Pontevedra, non deixedes de ver xogar a Escola de Rugby de Pontevedra, onde xogan tres futuros membros dos porcos bravos e algun mais cando teña a idade, e onde se forma o futuro do Rugby galego. E se tes fill@s a partir dos 7 anos ¿a que esperas para apuntalos?

E para rematar, xa que estamos poñendo videos a porrillo, e como a quinta provincia fai unha publicidade estupenda, aqui vos deixo un percorrido por xogadores de todalas epocas do rugby arxentino aprendede dos vellos, e porque non hai razón para xoga-lo rugby.

A miña intención co artigo, que pasedes de ser uns "futboleros" e vos fagades algo mellores.

Como regalo deixovos himnos variados:
Inglaterra vs Irlanda
por primeira vez na historia en Croke Park templo do deporte irlandes e simbolo de loita, escoitade como cantan baixiño os ingleses que recibiron unhas clases de respeto ó que significa Croke Park, os irlandeses cantan dous himnos, como podedes aprender aquí.
Escocia para min o mais bonito.
Francia e non me podo resistir a por un con traducción, que maravilloso himno revolucionario, o que mais me gusta de Francia xunto con Baribal a revolución francesa e a Comuna de Paris. Que momento da historia do cine o himno en Casablanca.
Gales o himno dos que voltan a casa para escoitar a poesia dos seus bardos, tedes que pasar o minuto 2.23.
E, xa que estamos, e como concesión aos futboleiros e como sei que a algun porco bravo vaille gustar (cecais non a todos que non se pode contentar a todo o mundo) Himno galego en Balaidos.

Ruminations On A Trophy Lost, A Hangover Gained




Bill "The Boro Man" McCartney honra nuestro Blog con esta interesante y sabia perspectiva de la V Edición desde el bando Sheffielder. Ni quito ni pongo coma pero ayudo a mí señor. Enjoy it:

I thought I’d put down a few thoughts for the blog, following the latest visit to Yorkshires’ Broad Acres by the esteemed Porcos Bravos. The arrival in Sheffield on Friday night was heralded by a few beers in the Hillsborough Barracks Tavern. I usually go to this pub prior to my infrequent visits to see the Owls at Hillsborough. The thought of what is to come usually inspires one to take on vast amounts of ale to cauterise the senses.
This occasion was no different, a quick “Hello” to the Porcos Boys then to the bar to get, in the words of David Gilmour, “Comfortably Numb” then on to the “Dogs”. The visit to the track left some of the Porcos lads a little bemused by our odd English past times, especially when the cricket came on the TV too. Still, they took this on with their usual enthusiasm and were smart enough to avoid the Cundy/McCartney/Big Dunc Spread Betting Masterplan (which failed miserably, naturally) and instead embraced the much more successful Dave ‘n’ Lizzi Thompson – this one’s got a blue and white vest so must win, strategy. The pain of my loss was eased later back at the Tavern especially as there was a Rock Band assailing the ear ‘oles with some classic covers. Right up front were Sergio and Arturo – Rock’n’ Roll hearts, both.

I met up again on the Sunday for the big game. In glorious sunshine the game was an exciting, tight affair, but not as tight as most of the Stags obviously were the night before. The Porcos continued their recent run of success with a mixture of subtle skills and shouting which seemed to play on the hangovers of the Stags veterans.

Santi – Another excellent display in goal. Made some crucial saves when the Stags briefly threatened to get into the game. Boro need a keeper, get an agent.
Fontaiña– Unfazed by making his debut on Sheffield soil. Plays like a Pro. You should pay him.
Alejandro - “Messi” put in a brilliant display. Await the call from Diego Maradona soon – He wants to know where the drugs are.
Charlie – Another “Sheffield Rookie” who put in an assured performance, cool on the ball, even cooler in the bar.
Marcos – “The Engine” covered every blade of plastic on the pitch, with plenty left in the tank for the ale session afterwards.
Martin – “The Goal Machine” A deadly right foot strike. Makes a change from going in off the back of his head.
Sergio – A typically mercurial performance from the Rock’n’Roller, missed a sitter, scored a cracker. The Porcos’ very own Alphonso Alaves.
Fran – He’s the Guv’nor. Played like Raffa Benitez was watching on the sideline.

The Stags are looking a bit like the Boro. I fear for the future as the minds are willing but the lure of the bar is too great. Big Ray is talking about a comeback. Think we’ll need him.
We swiftly adjourned to the Porterbrook and were well looked after by the landlord, who was a mate of Gallo’s (and he still let us in!). The lads seemed to enjoy the Yorkshire Tapas of sarnies, sausage rolls and Indian snacks. We then taxied to the Fat Cat for quality ales and sat in the Yard, the Porcos lads re-living the game, the Stags gazing into their beer and whistling quietly to themselves. We then moved on to the Kelham Island Tavern, one the best Real Ale pubs in the street. More liquid memory loss and Hendersons Relish flavoured crisps. Final stop was at the Harlequin, or Ron Clayton’s office, as we know it. Finally the bitter taste of defeat was replaced by the taste of bitter. The visit of the Porcos’ Bravos to Sheffield has become an institution – yes we should all be locked up – boom boom! Us Yorkshire Lads like our tradition and this one is a bit special. Long may it continue.

To celebrate the latest visit, I have composed a song, “I’ve Got Those Old Anglo/Galician Cup Hangover Blues Again Mama” which I’m recording with The Boro Man Blues Band. I will send you a copy once it’s done. There is a rumour that a certain Mr David Thompson may be making his recording debut on this one!